De ziekte van Lyme
De ziekte van Lyme wordt ook wel Lymeziekte of Lyme-Borreliose genoemd. Lyme kan zich ontwikkelen wanneer je na een beet van een teek besmet bent geraakt door de bacterie Borrelia burgdorferi. De ziekte is bekend sinds 1975 en verspreidt zich sindsdien snel. In Nederland zijn er volgens de Lymevereniging momenteel naar schatting tussen de 250.000 tot 500.000 lymepatiënten. Dit aantal groeit ieder jaar met enkele tienduizenden.
Herkennen
Het eerste stadium van Lyme is bij ongeveer 50% van de gevallen te herkennen aan een rode plek op en rond de plaats van de tekenbeet. Als zo’n plek te zien is of als er al eerder of om andere redenen een vermoeden is van een infectie, dan kan men het beste een bezoek brengen aan een huisarts. Omdat het ook voor geschoolde medici niet altijd gemakkelijk is om de ziekte te herkennen is het aan te raden om altijd ook zelf informatie over de mogelijke symptomen in te winnen en dit te vergelijken met de eigen waarnemingen. Veel informatie over het verloop van de infectie en over tests is onder andere te vinden op de sites lymevereniging.nl en testjegezondheid.nl.
Behandelen
Wanneer de infectie met lyme is vastgesteld zal een gewone (d.w.z. allopatische) huisarts zo goed als zeker een antibioticakuur voorschrijven. Verkeert de lyme-infectie nog in het beginstadium dan is er een redelijke kans dat een antibioticakuur afdoende is. Probleem bij de ziekte van Lyme is echter dat de antibiotica niet altijd helpt. Dit is bijvoorbeeld het geval wanneer men met de antibiotica te laat is. Als men te laat begint met een antibioticakuur is de kans groot dat de lymebacterie zich al dieper in het lichaam heeft genesteld, op voor de antibiotica onbereikbare plaatsen. Het innemen van antibiotica leidt dan alleen maar tot verzwakking van het eigen lichaam. Aantasting van de darmflora, en daardoor verzwakking van het eigen immuunsysteem, is immers een onvermijdelijke bijwerking van alle chemische antibiotica. Bij het herhalen van een antibioticakuur, of bij het nemen van een nog zwaardere kuur, is dit nog meer het geval. Patiënten die dit doormaken worden niet alleen gekweld door de lymebacterie, maar ook door de antibiotica, die geen effect meer heeft op de infectie maar wel op de conditie van het eigen lichaam. Om deze reden zoeken veel patiënten, in de strijd tegen de ziekte van lyme, na korte of langere tijd naar een alternatief voor antibiotica.
Door de gewone, allopatische geneeskunde kunnen helaas geen of nog geen alternatieven voor antibiotica aangeboden worden. Om deze reden is men aangewezen op andere vormen van geneeskunde, bijvoorbeeld de verschillende natuurgeneeswijzen, bioresonantie en de homeopathie. Tot deze alternatieven behoort ook een natuurgeneeskundige therapie waarbij extract uit de wortel van de Kaardebol centraal staat. In Duitsland en de VS zijn met deze therapie goede resultaten geboekt en daarom wil deze website deze therapie ook Nederland presenteren. Meer over de opbouw van de volledige lymetherapie, die bestaat uit meerdere elementen, vind je op de pagina ‘lyme natuurlijk behandelen’.